من موافق هر کسی ام که مخالف این حکومته...!

نمیدانم کی و کجا بود، قیافه ش هم یادم نیست،  نسبتش هم یادم نمی آید اما

گریز از خود

الان سوانت داشت به تغییرات افرادی که سفارت آمریکا را اشغال کرده بودند فکر میکرد. یک عده ای میگویند چرا اینها خیلی هایشان عوض شده اند و تغییر موضع داده اند. من هم قبلا به این موضوع فکر کرده بودم اما چیزی که الآن به ذهنم آمد، خیلی ساده و روشن است.

درد دارد...

درد دارد اینکه حتی خانواده ات هم مثل دیگران نگاهت کنند. خیلی درد دارد که آنها هم درکت نکنند و مثل بقیه بگویند:

منطق زیگزاگیِ منجر به تناقضِ فامیلِ دورِ سوانت !

یک فامیل نامتشخصی داریم که دبیر ادبیات حق التدریسی بوده در یکی از شهرستانها. اما با همکاری و همیاری "دوستان و آشنایان صاحب منصب در اداره ی فخیمه ی آموزش و پرورش شهرمان" موفق شده ردای معلمِ "رسمیِ" ابتدایی را بر تن کند. البته نامبرده در یکی از روستاها مشغول به کار است.

دو کلام از سوانت در باب منطق زیگزاگی

یک زمانی (نمیدانم سال هشتاد و چند بود) مُد شده بود که شال و کفش تک رنگ را با هم ست میکردند، آن هم فقط رنگ های خاص و جیغ مثل زرد قناری و بنفش حسنی و سبز سیدی و قرمز و ... ما هم هرچه تلاش کردیم یک شالی و کفشی ست کنیم، الحمدلله نشد که نشد