من "سَوانْت" هستم.
خب کاملا مشخص است که این یک اسم مستعار (فرنگی) است!
سوانت، اینجا از دل مشغولی های خودش مینویسد.
حرف هایی که نمیشود رک و پوست کنده به کسی زد، اینجا مینویسد.
سوانت معمولا شب ها به سرش میزند که دستی به قلم ببرد و دلنوشته هایش را اینور و آنور( فرقی نمیکند لابلای ورق پاره ها یا در صفحه ی اینستاگرام و یا توی وبلاگش) ثبت کند.
و مدتی است که تصمیم گرفته از هیاهوی دنیا دور شود و از بالای بلندی بایستد و نظاره گر این تلاطم دائمی دنیا باشد.
هرچند برایش خیلی سخت است سکوت کند و فقط ببیند. برای همین در دوردستها نشسته، قلم به دست گرفته و مینویسد.
و تو
اینجا مهمانی، و میخوانی
خواهی بمان، خواهی برو
خواهی بپسند، خواهی نپسند
خواهی چیزی بگو، خواهی سکوت کن
من برای خودم مینویسم اصلا اینجا آمده ام که خودم باشم، بی نام و نشان و غریب، اما خود خودم.
حرفهای مگویی هست که نمیشود "گفت" اما اینجا میشود "نوشت".
خوش آمدی..
